The Accidental Crossdresser
The Accidental Crossdresser (Chapter 14)
8:05 AM
The Accidental Crossdresser
Chapter 14
By: Rogue Mercado
Email: roguemercado@gmail.com
Blog: www.roguemercado.blogspot.com
Author's Note: Ok so I will be needing to apologize to a twitter follower. Hi kay Nick Bonares! *kaway *kaway. Alam kong nakapangako ako sa iyo na magpost last Monday pero hindi ko talaga kinaya magupdate. Alam niyo naman po na ang nangyayari sa buhay namin ay nakakaapekto sa bilis ng pagupdate namin. Me, I have some separation anxiety, lalo na ngayon at maglilipat ako ng work place. Mapapalapit ng konti sa Manila. Alam kong marami na kong pangako bout sa posting ng TAC na nabali. But one thing is for sure, hindi ko kayo iiwan sa ere. Hindi ko po ugali yun. I cant promise na hindi made-delay ang kwentong ito pero pinapangako ko na may katapusan ang kwentong to. So here you go, enjoy everyone
P.S.: Sumasakit tiyan ko nung itinutuloy ko tong update na to. Sana walang kaganapan sa hospital -.- Pakingsyetness -.-
Teh umayos ka nga. Nahihilo ring kaming mga brain cells mo dito. Anong akala mo samin walang buhay? Kanina ka pa palakad-lakad. Your neurons deserve some respect! You dont do that to me!!!
Char.
Kanina pa ko di mapakali. Iniisip ko yung ‘DATE’ na sinasabi ni Lester. I mean Koya Lester.
Ehmerged!!!, kinikilig ako.
K.
Did he really mean that? I mean the date. Talaga bang date as in Date? O date na friendly date? O bonding ng magkapatid? Pero bakit Date ang tawag niya dun? Pwede namang lalabas lang kami diba? Pero pag lumabas kami dahil di naman talaga kami magkapatid, date pa rin yun? Pero hindi naman to date? Trabaho lang to diba? Kunwari nga magkapatid kami diba? OMG this cant be happening? Pero bakit ako excited? Hindi naman to Date as in Date diba? Trabaho to?.. Trabaho... trabaho... Tangina Mother Teresa, kailangan ko ng tulong mo.
Teh baka bet mong paturukan kita ng sedatives from Mother Teresa?
“Ay Teresa!!” napasigaw ako ng tumunog ang cellphone ko. Nang tingnan ko rumehistrong pangalan ay ikay Angelo pala or I mean Thorn Black
Ang tawag na mula sa cellphone na ito ay ang paalala na trabaho nga lang ang lahat.
“Hello Thorn black?”
“Lek-lek naman, ilang beses ko ba sasabihin na pwede namang Gelo itawag mo sa akin.”
“Gelo, alam mo namang nasa trabaho ako diba?”
“Fuck those rules... Gusto lang naman kitang kumustahin Lek-lek pati ba yun may batas rin”
“Ok Cool.. naasar ka na naman eh”
Kilala ko tong si Gelo pag naaasar na. Bigla napapa-English. Hahaha. Char. Kung hindi siguro mula sa Black Society si Gelo malamang may kinabukasan yan sa normal na mundo. At pag sinabi kong normal na mundo yun yung mga taong laking eskwelahan, hindi yung baril at pagiimbestiga ang inaatupag.
“Ikaw naman kasi, miss ka lang nung tao, dami mong bawal” parang nagtatampong sagot niya sa akin.
Buti na lang hindi kami magkaharap, kundi baka natulala lang ako at namula sa sinabi niya. Sa totoo lang naninibago ako sa mga pinagsasasabi ni Gelo sa akin sa mga nakaraang phone calls niya. Yung ‘mwah’ at ‘miss’ na sinasabi niya. I dont know what he meant. What he really meant. Pero kung ano man iyon he needs to stop bago pa man ako magisip ng kung ano sa mga sinasabi niya.
“Oh ano na?” tanong nito sa akin ng bigla akong matahimik.
“Oo nami-miss din kita” bigla ko na lang naibulalas sa kawalan ng masasabi. Naitakip ko pa yung kamay ko sa bibig ko sa bilis ng pagkakasambit ko.
“Talaga?” parang bigla siyang naexcite. Dinig ko yung totoong tuwa sa boses niya.
“Sye...syempre naman. Pertners tayo diba?” naguguluhan kong palusot. I dont even know if I mean it or not.
“Lek-lek..” mahina niyang tawag sa kin
“Oh?”
“I wanted to be with you...” seryoso niyang saad.
Nawiwindang na ko. Parang ilang minuto na lang maloloka na ko sa takbo ng usapan namin. Ano ba kasing nangyayari kay Angelo? Hindi naman siya dating ganito.
“A..anong ibig mong sabihin?”
“Gusto kong makasama kita sa misyon na yan”
Ah yun naman pala. Kala ko kung ano na.
“Kaya ko pa naman Gelo.. Saka maning mani lang to sakin.. Youll see”
“Im just a text away always remember that.” seryoso pa rin siya base sa kanyang tono.
“I know.. salamat at hindi ka nakakalimot mangumusta”
“Eh partners nga tayo diba?”
Napangiti ako ng marinig iyon. I dont know if I did something good o ano pero kung ano man iyon, gustong kong magpasalamat sa nasa taas dahil binigyan niya ko ng taong hindi nakakalimot sakin saan mang misyon ako mapadpad.
“Sige na at may pupuntahan pa ko” pagpapa-alam ko
“San ka naman pupunta?”
“Ah eh.. diyan lang.. sa tabi tabi. You know.. investigating.”
Julie Yap Daza? Hahaha.
“Ok magiingat ka ah? Hindi na ko makapaghintay na..”
“Na ano?”
“Wala.. babye na. mwah!!!!”
Line disconnected.
Anong nangyayari sa mga tao ngayon? Kailangan ko na talaga si Mother Theresa, now na.
“Ok. ahm. Alexis.. tara na?”
“Ahm Alexis... let’s go?”
“Bunso... tara na?”
“Ahm.. Alexis...bunso.. alis na tayo?”
Shit pano ba?
Nakabihis na ko. Simple lang naman suot ko. I was wearing a yellow shirt tapos maong na pantalon. Nagspray na rin ako ng pabango, nakakahiya naman baka sabihin niya parang hindi ako naligo. Ni hindi ko rin alam kung ano ang isusuot ko. Alam ko kasing medyo maarte sa damit yung kapatid kong iyon. Do I need to wear something new? Well, I really hate fashion. Daming arte eh. Why cant people just put on something and then tapos na.
Haaay. Hindi ko maintindihan. Kanina pa ko kinakabahan.
Lumabas na ako ng kuwarto at pumunta na sa tapat ng kuwarto niya.
“Umayos ka Lester.. Its just a typical day... Maguusap lang kayong magkapatid” bulong ko sa sarili ko.
Kumatok na ko ng tatlong beses.
OMG Ayan na siya. Ano bang sasabihin ko?
“Kuya... lets go na ba?”
Masyadong maarte teh.
“Kuya... gora na tayey?”
Wahahaha. Baklang bakla. Erase.
“Kuya.. san po tayo pupunta”
Toddler? Kinder?
“Kuya...shit naman.. oh bakit ka pa nagyaya ng Date?”
“Alexis sinong kausap mo diyan?” biglang sigaw ni Kuya Lester sa labas.
This is it. Simple lang naman tong araw na to. Lalabas kami and then maguusap and then yun na. Kasama to sa tyrabaho ko so hindi ako dapat kabahan.
Binuksan ko na ang pinto.
“Tara na?” simple kong tanong sa kanya. He is really gorgeous. Yung gwapo pa rin kahit sobrang simple lang ng suot. Siya yung tipo ng lalaki na kahit hindi na magdamit ng magara eh na kayang kaya niyang dalhin.
So what if wala talaga siyang damit? OMG. Mas bongga yun.
Hindi naman ito sumagot. Nakatingin sa akin na parang natulala. OMG? May mali kaya sa damit ko. Nagsuot lang ako ng pek-pek shorts na maong at isang puting pantaas, off shoulders and cut. At dahil wala na rin akong panahong ayusin ang aking shining blonde hair ay naghead band na lang din ako. I also wore minimal make up.
“Ku...kuya may mali ba sa damit ko?”
“Huh?” parang wala sa sariling tanong niya.
“Magpapalit ako kung gusto mo” tanging nasabi ko. Sabi ko na nga ba wrong choice of wardrobe to.
Humiram ka muna kasi dapat ng saya kay Maria Clara..or nagtakip ka sa mukha parang Mother Theresa talaga.
“No its ok. I was just astounded. You look good.” nakangiting wika niya sa akin.
Gandang di mo inakala? Char.
“Tara na?” tanong ko uli.
“Let’s go” pagayon niya sa akin.
Nang makapunta kami sa garahe ay pinagbuksan niya muna ako ng pinto ng kotse bago ako pumasok. Syempre sa may driver’s seat naupo ang lola mo.
Ilang sandali pa ay namalayan namin na binabagtas na namin ang daan palabas ng subdivision sa Calayab. Wala rin akong ideya kung saan kami pupunta. Sa ilang minuto habang nagmamaneho siya ay wala kaming imikan. Waring nagiisip kami pareho kung ano ang sasabihin namin sa isat isa. Anong itatanong ko, how’s life? Who’s your first crush? Baka sa pagtatanong ko dun pa ko mabulilyaso.
Hahaha. Slam book lang peg. Gora na rin sa what is love teh. Char.
“So san mo gustong pumunta bunso?” ito na ang naunang nagtanong. Marahil ay napansin niyang wala rin akong imik, I honestly dont know what to say.
“Sa iyo..” wala sa loob na sagot ko.
Hoomy gosh. Hahaha. Easy to get?
“What?” tanong niya muli sakin na waring naguluhan sa tanong ko.
“Ah I mean... Ikaw? San mo ba gusto. Ok lang sa akin kahit saan.” pagpapalusot ko. Wow, that was close.
“Eh kasi bunso....” medyo nagaalangang sagot nito. Nakatingin na lang din ako sa kanya. Nagaabang kung ano ang sasabihin niya.
“Eh kasi bunso.. hindi ko rin alam kung san tayo pupunta. Hehe” nakangiting tugon niya rin sa akin.
So paano na to? Parehas pa yata kaming hindi alam kung saan namin gustong pumunta.
“Sorry, I should have planned this kagabi pa. But I was busy packing some things and may inasikaso lang din na iba”
“Ok lang, hayaan na lang natin kung san tayo dalhin ng gulong na to” natatawa kong sagot sa kanya sabay tingin sa kanyang kinauupuan.
Ang loko-loko, nakatitig rin pala sa akin.
“Ba.. bakit?” tanong ko sa kanya ng makitang seryoso siyang nakatitig na naman sa akin. Gaya lang nung nakita niya ako pagbukas ko ng pinto.
“I just figured. You have a beautiful smile. Just keep on smiling.” wika niya sa akin.
Nahihiyang napangiti na lang ako sa sinabi niya. Feeling ko talaga endorser ako ng toothpaste teh. Hahaha. Char.
Wag masyadong i-feel. Uso rin ang mahiya kahit papano.
“Kuya tumingin ka na sa daraanan mo.” pakiusap ko sa kanya. Napansin ko kasi na nakalingon lang siya sa akin at nakatitig ng diretso. Nakakatunaw talaga siyang tumitig.
Bumuntong hininga lang siya at saka itinutok na uli ang konsentrasyon sa daan. Hindi ko alam kung ako ba o talagang nakikita ko siyang ngumingiti habang nagda-drive.
Ok Wait.
Kailangan ko na talagang magfocus. Para matapos na to kailangan ko ng magisip ng maaarin naming puntahan. Baka naman sa kakaisip namin kung saan kami pupunta eh joyride ang labas nito. Sayang naman ang gandang to kung hindi ko irarampa. Char.
“Wait... dito na lang!” wika ko sa kanya.
Bigla akong naexcite ng makakita ng street foods sa kanto. Saka sakto wala masyadong tao sa nadaanan naming kalsada. Talagang kating kati na rin akong makatikim ng ganun. Namimiss ko ng kumain ng Calamares at isaw at empanada na gawang ilocos lang. Kaysa naman pumunta kami sa fast food na nagsasawa na rin ako talaga. Bakit hindi na lang dito.
Author's Note: Ok so I will be needing to apologize to a twitter follower. Hi kay Nick Bonares! *kaway *kaway. Alam kong nakapangako ako sa iyo na magpost last Monday pero hindi ko talaga kinaya magupdate. Alam niyo naman po na ang nangyayari sa buhay namin ay nakakaapekto sa bilis ng pagupdate namin. Me, I have some separation anxiety, lalo na ngayon at maglilipat ako ng work place. Mapapalapit ng konti sa Manila. Alam kong marami na kong pangako bout sa posting ng TAC na nabali. But one thing is for sure, hindi ko kayo iiwan sa ere. Hindi ko po ugali yun. I cant promise na hindi made-delay ang kwentong ito pero pinapangako ko na may katapusan ang kwentong to. So here you go, enjoy everyone
P.S.: Sumasakit tiyan ko nung itinutuloy ko tong update na to. Sana walang kaganapan sa hospital -.- Pakingsyetness -.-
*****
Sinilid ko na ang kahuli-hulihang gamit ko sa karton na pasikreto ko pang inakyat para hindi makita ni Alexis. Syempre magtatanong yung kapatid ko kung bakit may malaking balikbayan box ako sa kuwarto. Mamaya niyan kung ano pa isipin iyon. Im careful pagdating sa mga paghihinala niya, goodboy na ata to ‘no.
Para san nga ba ang balikbayan box na to?
Pinagisipan ko na ito ng ilang beses. Syempre, medyo mabigat rin sa akin. Mabigat kasi ang dami kong dapat i-empake. LOL. Pero, ang dahilan ng balik bayan box na ito ay para sa mga gamit kong kailangan ko talagang iligpit dahil maglilipat kuwarto ako.
Gusto ko na kasing isauli kay Alexis itong kuwarto niya. Alam ko namang namimiss niya na ito. Though medyo napamahal na rin itong kuwarto ko sa akin, sa dami ba naman ng larawan ko na narito, talagang the room speaks for itself na pagmamayari ko ito.
Pero naisip ko, alam kong naninibago pa ang kapatid ko sa pakikitungo ko sa kanya. I cant blame him....her. I spent those years hating and keeping this unreasonable grudge to my bunso. Oo bunso ko talaga siya. Ang sarap sa pakiramdam pala, I feel so legitimate na kuya. Yung tipong meron akong makukulit o kaya naman babantayan. I felt this certain responsibility na kailangan, I would always lay my eyes on Alexis para masiguradong ligtas siya.
Hinding hindi ko mapapatawad ang sarili ko pag may nangyaring masama pa sa kanya. Pangako ko iyon hindi lang kay Mommy kundi pati na rin kay Daddy.
Now wait.. ano na nga pala ang gagawin namin mamaya? Shit. Bigla kong naisip, niyaya ko pala siya sa isang DATE.
Ewan ko kung weird ang term pero wala naman akong maisip na ibang salita. Saka pwede naman mag-DATE ang magkapatid diba? I think we both deserve to catch up with the time that we lost. Noon pa sana.
Saan ko kaya siya pwedeng dalhin? Ang alam ko kasi allergic si Alexis sa sea food eh so definitely, a resto which serves sea food cuisine is a no-no.
“Shit ang hirap!” naisigaw ko na lang bigla sa sarili ko.
To be honest to myself, I never dated a woman or a lady. Gaya nga ng nasabi ko kay Luke, sa panahon ngayon hindi na uso yung date, date na yan. You just stumble into someone sa Bar and then yun na, you both find yourselves sa kama and the next day limot niyo na ang pangalan ng isa’t isa.
Ilang years na rin na ganun ang kalakaran ko. I was never serious to women. Im into casual sex. Bakit? Simple lang. Noon kasi, I was led to believe na wala naman pakialam ang mga babae sa akin. If I cant even count with my mother how much more yung hindi ko kadugo. Its too dangerous to let a girl in my life and then the next thing I knew they wont even care about me.
“Haist!... ano ba tong naiisip ko? But damn! how can I even give my lil brother.... sister a perfect date!”
Ayoko ng tawagan si Luke at baka alaskahin pa ko nun, lalo na pag malaman niya na niyaya ko si Alexis sa isang date. He knows exactly who Lester Saavedra is before. He was the insecure brother. A homophobic. But everything will change starting today, Im gonna prove that through a date.
“A Date!!!” sigaw ko sa sarili ko para naman mag good vibes ako at makaisip ng idea to a perfect date.
“Date ba kamo? barok?”
Awtomatiko akong napalingon sa pinanggalingan ng tanong na iyon. Si Manang Fe pala. Nakangiti ito habang huling huli ako na sumisigaw sa harapan ng salamin.
“Sika gayam nana” (Ikaw pala nana!) wika ko sa kanya.
“May date pala ang barok ko?” (May date pala ang binata ko?) tanong niya sa akin na natatawa, marahil ay sa nasaksihan niyang ekspresyon ng mukha ko habang sumisigaw.
Yan si Manang Fe, talagang napaka-loyal sa pamilya niyan. She’s been around for several years. Pero hindi niya pa rin kami iniiwan. Siya na nga mayordoma ng mansyon. At napakabait pa, siya yung umaalo sa akin noon pag nakikita niya akong umiiyak.
“Awan nana.. Kunkunak lang” (Wala po nana... Joke lang yun!)
“Mayat deta barok.. kasla ka lang agay-ayat” (Maganda yan.. Para ka lang inlove talaga” at isinara na ni Manag Fe ang pintuan.
Bigla naman akong natulala sa sinabi niya. Bigla kasing pumasok sa isip ko ang pangalan ng kapatid ko nung sinabi niya na inlove ako.
“Hay ito talaga si Manang Fe, pinapakialaman love life ko” naibulong ko sa sarili ko.
“Teka..teka ulitin mo nga sinabi mo Lester? Anong love life? Haaaay!!! Makaligo na nga lang!”
Takte.. baliw na ata ako. Kanina ko pa kinakausap sarili ko.
*****
Teh umayos ka nga. Nahihilo ring kaming mga brain cells mo dito. Anong akala mo samin walang buhay? Kanina ka pa palakad-lakad. Your neurons deserve some respect! You dont do that to me!!!
Char.
Kanina pa ko di mapakali. Iniisip ko yung ‘DATE’ na sinasabi ni Lester. I mean Koya Lester.
Ehmerged!!!, kinikilig ako.
K.
Did he really mean that? I mean the date. Talaga bang date as in Date? O date na friendly date? O bonding ng magkapatid? Pero bakit Date ang tawag niya dun? Pwede namang lalabas lang kami diba? Pero pag lumabas kami dahil di naman talaga kami magkapatid, date pa rin yun? Pero hindi naman to date? Trabaho lang to diba? Kunwari nga magkapatid kami diba? OMG this cant be happening? Pero bakit ako excited? Hindi naman to Date as in Date diba? Trabaho to?.. Trabaho... trabaho... Tangina Mother Teresa, kailangan ko ng tulong mo.
Teh baka bet mong paturukan kita ng sedatives from Mother Teresa?
“Ay Teresa!!” napasigaw ako ng tumunog ang cellphone ko. Nang tingnan ko rumehistrong pangalan ay ikay Angelo pala or I mean Thorn Black
Ang tawag na mula sa cellphone na ito ay ang paalala na trabaho nga lang ang lahat.
“Hello Thorn black?”
“Lek-lek naman, ilang beses ko ba sasabihin na pwede namang Gelo itawag mo sa akin.”
“Gelo, alam mo namang nasa trabaho ako diba?”
“Fuck those rules... Gusto lang naman kitang kumustahin Lek-lek pati ba yun may batas rin”
“Ok Cool.. naasar ka na naman eh”
Kilala ko tong si Gelo pag naaasar na. Bigla napapa-English. Hahaha. Char. Kung hindi siguro mula sa Black Society si Gelo malamang may kinabukasan yan sa normal na mundo. At pag sinabi kong normal na mundo yun yung mga taong laking eskwelahan, hindi yung baril at pagiimbestiga ang inaatupag.
“Ikaw naman kasi, miss ka lang nung tao, dami mong bawal” parang nagtatampong sagot niya sa akin.
Buti na lang hindi kami magkaharap, kundi baka natulala lang ako at namula sa sinabi niya. Sa totoo lang naninibago ako sa mga pinagsasasabi ni Gelo sa akin sa mga nakaraang phone calls niya. Yung ‘mwah’ at ‘miss’ na sinasabi niya. I dont know what he meant. What he really meant. Pero kung ano man iyon he needs to stop bago pa man ako magisip ng kung ano sa mga sinasabi niya.
“Oh ano na?” tanong nito sa akin ng bigla akong matahimik.
“Oo nami-miss din kita” bigla ko na lang naibulalas sa kawalan ng masasabi. Naitakip ko pa yung kamay ko sa bibig ko sa bilis ng pagkakasambit ko.
“Talaga?” parang bigla siyang naexcite. Dinig ko yung totoong tuwa sa boses niya.
“Sye...syempre naman. Pertners tayo diba?” naguguluhan kong palusot. I dont even know if I mean it or not.
“Lek-lek..” mahina niyang tawag sa kin
“Oh?”
“I wanted to be with you...” seryoso niyang saad.
Nawiwindang na ko. Parang ilang minuto na lang maloloka na ko sa takbo ng usapan namin. Ano ba kasing nangyayari kay Angelo? Hindi naman siya dating ganito.
“A..anong ibig mong sabihin?”
“Gusto kong makasama kita sa misyon na yan”
Ah yun naman pala. Kala ko kung ano na.
“Kaya ko pa naman Gelo.. Saka maning mani lang to sakin.. Youll see”
“Im just a text away always remember that.” seryoso pa rin siya base sa kanyang tono.
“I know.. salamat at hindi ka nakakalimot mangumusta”
“Eh partners nga tayo diba?”
Napangiti ako ng marinig iyon. I dont know if I did something good o ano pero kung ano man iyon, gustong kong magpasalamat sa nasa taas dahil binigyan niya ko ng taong hindi nakakalimot sakin saan mang misyon ako mapadpad.
“Sige na at may pupuntahan pa ko” pagpapa-alam ko
“San ka naman pupunta?”
“Ah eh.. diyan lang.. sa tabi tabi. You know.. investigating.”
Julie Yap Daza? Hahaha.
“Ok magiingat ka ah? Hindi na ko makapaghintay na..”
“Na ano?”
“Wala.. babye na. mwah!!!!”
Line disconnected.
Anong nangyayari sa mga tao ngayon? Kailangan ko na talaga si Mother Theresa, now na.
*****
“Ok. ahm. Alexis.. tara na?”
“Ahm Alexis... let’s go?”
“Bunso... tara na?”
“Ahm.. Alexis...bunso.. alis na tayo?”
Shit pano ba?
Nakabihis na ko. Simple lang naman suot ko. I was wearing a yellow shirt tapos maong na pantalon. Nagspray na rin ako ng pabango, nakakahiya naman baka sabihin niya parang hindi ako naligo. Ni hindi ko rin alam kung ano ang isusuot ko. Alam ko kasing medyo maarte sa damit yung kapatid kong iyon. Do I need to wear something new? Well, I really hate fashion. Daming arte eh. Why cant people just put on something and then tapos na.
Haaay. Hindi ko maintindihan. Kanina pa ko kinakabahan.
Lumabas na ako ng kuwarto at pumunta na sa tapat ng kuwarto niya.
“Umayos ka Lester.. Its just a typical day... Maguusap lang kayong magkapatid” bulong ko sa sarili ko.
Kumatok na ko ng tatlong beses.
*****
OMG Ayan na siya. Ano bang sasabihin ko?
“Kuya... lets go na ba?”
Masyadong maarte teh.
“Kuya... gora na tayey?”
Wahahaha. Baklang bakla. Erase.
“Kuya.. san po tayo pupunta”
Toddler? Kinder?
“Kuya...shit naman.. oh bakit ka pa nagyaya ng Date?”
“Alexis sinong kausap mo diyan?” biglang sigaw ni Kuya Lester sa labas.
This is it. Simple lang naman tong araw na to. Lalabas kami and then maguusap and then yun na. Kasama to sa tyrabaho ko so hindi ako dapat kabahan.
Binuksan ko na ang pinto.
“Tara na?” simple kong tanong sa kanya. He is really gorgeous. Yung gwapo pa rin kahit sobrang simple lang ng suot. Siya yung tipo ng lalaki na kahit hindi na magdamit ng magara eh na kayang kaya niyang dalhin.
So what if wala talaga siyang damit? OMG. Mas bongga yun.
Hindi naman ito sumagot. Nakatingin sa akin na parang natulala. OMG? May mali kaya sa damit ko. Nagsuot lang ako ng pek-pek shorts na maong at isang puting pantaas, off shoulders and cut. At dahil wala na rin akong panahong ayusin ang aking shining blonde hair ay naghead band na lang din ako. I also wore minimal make up.
“Ku...kuya may mali ba sa damit ko?”
“Huh?” parang wala sa sariling tanong niya.
“Magpapalit ako kung gusto mo” tanging nasabi ko. Sabi ko na nga ba wrong choice of wardrobe to.
Humiram ka muna kasi dapat ng saya kay Maria Clara..or nagtakip ka sa mukha parang Mother Theresa talaga.
“No its ok. I was just astounded. You look good.” nakangiting wika niya sa akin.
Gandang di mo inakala? Char.
“Tara na?” tanong ko uli.
“Let’s go” pagayon niya sa akin.
Nang makapunta kami sa garahe ay pinagbuksan niya muna ako ng pinto ng kotse bago ako pumasok. Syempre sa may driver’s seat naupo ang lola mo.
Ilang sandali pa ay namalayan namin na binabagtas na namin ang daan palabas ng subdivision sa Calayab. Wala rin akong ideya kung saan kami pupunta. Sa ilang minuto habang nagmamaneho siya ay wala kaming imikan. Waring nagiisip kami pareho kung ano ang sasabihin namin sa isat isa. Anong itatanong ko, how’s life? Who’s your first crush? Baka sa pagtatanong ko dun pa ko mabulilyaso.
Hahaha. Slam book lang peg. Gora na rin sa what is love teh. Char.
“So san mo gustong pumunta bunso?” ito na ang naunang nagtanong. Marahil ay napansin niyang wala rin akong imik, I honestly dont know what to say.
“Sa iyo..” wala sa loob na sagot ko.
Hoomy gosh. Hahaha. Easy to get?
“What?” tanong niya muli sakin na waring naguluhan sa tanong ko.
“Ah I mean... Ikaw? San mo ba gusto. Ok lang sa akin kahit saan.” pagpapalusot ko. Wow, that was close.
“Eh kasi bunso....” medyo nagaalangang sagot nito. Nakatingin na lang din ako sa kanya. Nagaabang kung ano ang sasabihin niya.
“Eh kasi bunso.. hindi ko rin alam kung san tayo pupunta. Hehe” nakangiting tugon niya rin sa akin.
So paano na to? Parehas pa yata kaming hindi alam kung saan namin gustong pumunta.
“Sorry, I should have planned this kagabi pa. But I was busy packing some things and may inasikaso lang din na iba”
“Ok lang, hayaan na lang natin kung san tayo dalhin ng gulong na to” natatawa kong sagot sa kanya sabay tingin sa kanyang kinauupuan.
Ang loko-loko, nakatitig rin pala sa akin.
“Ba.. bakit?” tanong ko sa kanya ng makitang seryoso siyang nakatitig na naman sa akin. Gaya lang nung nakita niya ako pagbukas ko ng pinto.
“I just figured. You have a beautiful smile. Just keep on smiling.” wika niya sa akin.
Nahihiyang napangiti na lang ako sa sinabi niya. Feeling ko talaga endorser ako ng toothpaste teh. Hahaha. Char.
Wag masyadong i-feel. Uso rin ang mahiya kahit papano.
“Kuya tumingin ka na sa daraanan mo.” pakiusap ko sa kanya. Napansin ko kasi na nakalingon lang siya sa akin at nakatitig ng diretso. Nakakatunaw talaga siyang tumitig.
Bumuntong hininga lang siya at saka itinutok na uli ang konsentrasyon sa daan. Hindi ko alam kung ako ba o talagang nakikita ko siyang ngumingiti habang nagda-drive.
Ok Wait.
Kailangan ko na talagang magfocus. Para matapos na to kailangan ko ng magisip ng maaarin naming puntahan. Baka naman sa kakaisip namin kung saan kami pupunta eh joyride ang labas nito. Sayang naman ang gandang to kung hindi ko irarampa. Char.
“Wait... dito na lang!” wika ko sa kanya.
Bigla akong naexcite ng makakita ng street foods sa kanto. Saka sakto wala masyadong tao sa nadaanan naming kalsada. Talagang kating kati na rin akong makatikim ng ganun. Namimiss ko ng kumain ng Calamares at isaw at empanada na gawang ilocos lang. Kaysa naman pumunta kami sa fast food na nagsasawa na rin ako talaga. Bakit hindi na lang dito.
“Sigurado ka? Mainit. Wala tayong masisilungan. Saka nakatayo tayong kakain. Ikaw ang iniisip ko. Sakin Ok lang din. Matagal na rin akong hindi nakatikim ng ganyan eh” excited ring sagot ni Kuya Lester.
“Oo naman ok lang. Para yun lang eh.”
“Sigurado ka talaga? We can bring the food here para hindi ka mainitan” nagaalangan na nakatingin siya sa akin habang ako naman ay papalabas na ng kotse.
Nang tuluyan na akong nakalabas ay pinagsawalang bahala ko na lang ang sinabi niya. Ok lang naman kahit mainitan kami. Minsan lang naman to. Saka excited talaga ako sa calamares!
Nauna na ako at pumunta sa harapan nung nagtitinda.
“Kuya limang calamares po tapos limang tokneneng.”
“Gawin mo ng tig sampu manong!” sigaw ni Kuya Lester na nakasunod na rin sa akin.
At dahil may bagong luto nung dumating kami ay agad itong naiserve sa amin. Inabot ko naman kay Kuya Lester yung pagkain niya. Hindi naman sinasadya ngunit imbes na yung stick ang hawakan niya ay yung kamay ko nahawakan niya.
He didnt seem to mind pero ako parang may kung ano na namang naramdaman sa pagkakadaupan ng kamay namin. Wala naman akong nakitang reaksyon sa kanya, kaya ok na lang din. Kebs.
At sa wakas ay kinagat ko na ang unang tokneneng na nakita ko.
Patay gutom lang talaga ang peg mo ngayon.
Nakikita kong tinitingnan niya na naman ako habang kumakain ako.
“Alam mo kuya matutunaw na ko niyan. Sayang naman yang pagkain mo oh?” agaw atensyon ko sa kanya.
“Hindi lang kasi ako makapaniwala dito.. Sa mga nangyayari. I mean magkasundo na uli tayo. Kasama kita. Alam mo namanghindi talaga ako naging mabuting kapatid sa iyo.”wika ni Kuya Lester sa kumain ng nakatusok na calamares.
“Ok na yun... saka sabi ko diba pinapatawad na kita. Ang mahalga eh, magkasundo na tayo at nirerespeto mo na ako.. bilang ako..” wika ko sa kanya.
Surprisingly, I answered from the heart. Alam ko naman na kung narito si Alexis magiging masaya siya dahil natanggap siya ng Kuya niya for who she really is.
“I know paulit ulit na ko. But sorry for being an asshole. and sorry if I was an asshole to you for all these years.”
“Case closed. Kumain na lang tayo.” natatawa kong sagot.
“Sandali” pigil niya bago ako kumain muli
“Huh?”
Hindi na ko nakapagsalita nung dumapo na ang kamay niya sa may bandang labi ko. Wala akong kontrol sa mga pangyayari.
“Dahan-dahan lang kasi sa pagkain. Tingnan mo tuloy, may ebidensya na excited kang kumain ng tokneneng” natatawang sagot nito.
Nakakahiya. Confirmed, patay gutom lang talaga peg ko.
Trew. Realization lang. Hahaha.
“So ano.. may balak ka bang bumalik sa Vamp?” biglang tanong niya sa akin.
Alam ko na ang tinutukoy niya ang modelling agency na pagmamayari ni Harold na best friend ni Alexis at matalik ko na ring kaibigan.
“Hindi ko pa alam Kuya.” diretso kong sagot.
“Mabo-bored ka naman niyan sa bahay bunso. Saka ok na rin yung bumalik ka sa Vamp, marami na rin naka-miss sa iyo dun”
Kung alam niya lang na hindi talaga ako marunong magmodelo. Ini-imagine ko pa lang, Pano ako magpo-project sa harap ng kamera?
“Titingnan ko Kuya” wala sa loob na sagot ko.
“Teka dont tell me may boyfrined na ang bunso ko”
“Huh? Bat bigla mo namang natanong”
“Eh baka kako, kaya ayaw mong bumalik sa Vamp eh may pinagkaka-abalahan ka ng iba”
“Wala no!” tanggi ko
“Good. Saka na yang boyfriend.. boyfriend. Eto lang ah. Kung may manliligaw muna sa iyo, siguraduhin niya lang na hindi ka niya pinapaikot, cause I swear.. Im gonna beat the hell out of him until he pleaded to die”
Hindi ko naman alam ang tamang reaction sa sinabi nito. Pero ang cute niya talagang tingnan habang kumakain tapos galit na nagsasalita.
“Oh ikaw naman yata natulala sakin”
“Eh pano naman kasi ang seryo-seryoso mo. Haha”
“Im serious. Walang pwedeng manakit sa iyo hanggat humihinga ako. You understand?”
Bigla namang bumalik sa aking ala-ala ang nasabi ni Bridget noong training days ko. Alexis had a boyfriend pero hindi niya nalaman . Sino kaya siya?
Tumunog ang cellphone ko.
Shit wrong timing! Si Gelo kaya to? O si bridget. Hindi talaga sila nagiisip.
“Hindi mo ba sasagutin iyan?” tanong ni Lester sa akin.
“Ah oo.. Ah kuya pakihawak lang po to” pakikisuyo at saka dumistansiya ng kaunti para tingnan ang aking cellphone.
Walang pangalan ang rumehistrong numero.
“Hello?” tanong ko sa kabilang linya.
Agad namang sumagot ang isang malalim na tinig.
“Thank God you answered, babe Im worried about you. If only I could be with you right now. Ang bilis ng pangyayari. I never knew na buhay ka. And my babe is back. I just want you to know that I still love you”
Naguguluhan ako sa pinagsasasabi ng lalaking kausap ko. Hindi to boses ni Angelo. At hindi ako pamilyar sa boses na iyon. Kung may wrong send, pwede rin kayang may wrong call?
“Teka.. awat lang ah? Naka-drugs ka ba? I dont know what you are talking about” naguguluhan kong tanong.
“Babe, hindi mo ba ko natatandaan? Damn! Im your boyfriend!”
Ibinaba ko ang cellphone sa sobrang pagkabigla. Hindi ko na pinatapos ang kung ano mang gusto niyang sasabihin. Matapos kong maresolba ang isang problema, heto na naman ako.
This is not happening!
Nang lingunin ko si Kuya Lester ay nakatingin lang ito sa ipinasa kong pagkain ko kanina. Buti na lamang at dumistansiya ako ng kaunti. Hindi naman niya siguro ako pinagmasdan habang may kausap sa cellphone.
Lumapit na uli ako sa kinaroroonan niya. Pilit kong itinatago ang kabog sa puso ko. Sino ang misteryosong numero na iyon? Buti na lang din at hindi siya tumawag muli. In-off ko na rin ang cellphone ko.
Nang marating ko ang kinaroonan ni Kuya Lester ay napansin ko mariin niya pa ring tinitingnan ang pagkain ko.
“Ku..kuya.. Ok na.” wika ko sa kanya.
Imbes na ibigay sa akin ang pagkain ay nagsalita lang ito.
“Alexis... diba allergic ka sa seafood? Bakit ka kumain ng calamares?” nagdududang tanong niya sa akin.
Pag bumuhos nga naman ang kamalasan. Patay, kailangan na talaga kita Mother Theresa.
“Oo naman ok lang. Para yun lang eh.”
“Sigurado ka talaga? We can bring the food here para hindi ka mainitan” nagaalangan na nakatingin siya sa akin habang ako naman ay papalabas na ng kotse.
Nang tuluyan na akong nakalabas ay pinagsawalang bahala ko na lang ang sinabi niya. Ok lang naman kahit mainitan kami. Minsan lang naman to. Saka excited talaga ako sa calamares!
Nauna na ako at pumunta sa harapan nung nagtitinda.
“Kuya limang calamares po tapos limang tokneneng.”
“Gawin mo ng tig sampu manong!” sigaw ni Kuya Lester na nakasunod na rin sa akin.
At dahil may bagong luto nung dumating kami ay agad itong naiserve sa amin. Inabot ko naman kay Kuya Lester yung pagkain niya. Hindi naman sinasadya ngunit imbes na yung stick ang hawakan niya ay yung kamay ko nahawakan niya.
He didnt seem to mind pero ako parang may kung ano na namang naramdaman sa pagkakadaupan ng kamay namin. Wala naman akong nakitang reaksyon sa kanya, kaya ok na lang din. Kebs.
At sa wakas ay kinagat ko na ang unang tokneneng na nakita ko.
Patay gutom lang talaga ang peg mo ngayon.
Nakikita kong tinitingnan niya na naman ako habang kumakain ako.
“Alam mo kuya matutunaw na ko niyan. Sayang naman yang pagkain mo oh?” agaw atensyon ko sa kanya.
“Hindi lang kasi ako makapaniwala dito.. Sa mga nangyayari. I mean magkasundo na uli tayo. Kasama kita. Alam mo namanghindi talaga ako naging mabuting kapatid sa iyo.”wika ni Kuya Lester sa kumain ng nakatusok na calamares.
“Ok na yun... saka sabi ko diba pinapatawad na kita. Ang mahalga eh, magkasundo na tayo at nirerespeto mo na ako.. bilang ako..” wika ko sa kanya.
Surprisingly, I answered from the heart. Alam ko naman na kung narito si Alexis magiging masaya siya dahil natanggap siya ng Kuya niya for who she really is.
“I know paulit ulit na ko. But sorry for being an asshole. and sorry if I was an asshole to you for all these years.”
“Case closed. Kumain na lang tayo.” natatawa kong sagot.
“Sandali” pigil niya bago ako kumain muli
“Huh?”
Hindi na ko nakapagsalita nung dumapo na ang kamay niya sa may bandang labi ko. Wala akong kontrol sa mga pangyayari.
“Dahan-dahan lang kasi sa pagkain. Tingnan mo tuloy, may ebidensya na excited kang kumain ng tokneneng” natatawang sagot nito.
Nakakahiya. Confirmed, patay gutom lang talaga peg ko.
Trew. Realization lang. Hahaha.
“So ano.. may balak ka bang bumalik sa Vamp?” biglang tanong niya sa akin.
Alam ko na ang tinutukoy niya ang modelling agency na pagmamayari ni Harold na best friend ni Alexis at matalik ko na ring kaibigan.
“Hindi ko pa alam Kuya.” diretso kong sagot.
“Mabo-bored ka naman niyan sa bahay bunso. Saka ok na rin yung bumalik ka sa Vamp, marami na rin naka-miss sa iyo dun”
Kung alam niya lang na hindi talaga ako marunong magmodelo. Ini-imagine ko pa lang, Pano ako magpo-project sa harap ng kamera?
“Titingnan ko Kuya” wala sa loob na sagot ko.
“Teka dont tell me may boyfrined na ang bunso ko”
“Huh? Bat bigla mo namang natanong”
“Eh baka kako, kaya ayaw mong bumalik sa Vamp eh may pinagkaka-abalahan ka ng iba”
“Wala no!” tanggi ko
“Good. Saka na yang boyfriend.. boyfriend. Eto lang ah. Kung may manliligaw muna sa iyo, siguraduhin niya lang na hindi ka niya pinapaikot, cause I swear.. Im gonna beat the hell out of him until he pleaded to die”
Hindi ko naman alam ang tamang reaction sa sinabi nito. Pero ang cute niya talagang tingnan habang kumakain tapos galit na nagsasalita.
“Oh ikaw naman yata natulala sakin”
“Eh pano naman kasi ang seryo-seryoso mo. Haha”
“Im serious. Walang pwedeng manakit sa iyo hanggat humihinga ako. You understand?”
Bigla namang bumalik sa aking ala-ala ang nasabi ni Bridget noong training days ko. Alexis had a boyfriend pero hindi niya nalaman . Sino kaya siya?
Tumunog ang cellphone ko.
Shit wrong timing! Si Gelo kaya to? O si bridget. Hindi talaga sila nagiisip.
“Hindi mo ba sasagutin iyan?” tanong ni Lester sa akin.
“Ah oo.. Ah kuya pakihawak lang po to” pakikisuyo at saka dumistansiya ng kaunti para tingnan ang aking cellphone.
Walang pangalan ang rumehistrong numero.
“Hello?” tanong ko sa kabilang linya.
Agad namang sumagot ang isang malalim na tinig.
“Thank God you answered, babe Im worried about you. If only I could be with you right now. Ang bilis ng pangyayari. I never knew na buhay ka. And my babe is back. I just want you to know that I still love you”
Naguguluhan ako sa pinagsasasabi ng lalaking kausap ko. Hindi to boses ni Angelo. At hindi ako pamilyar sa boses na iyon. Kung may wrong send, pwede rin kayang may wrong call?
“Teka.. awat lang ah? Naka-drugs ka ba? I dont know what you are talking about” naguguluhan kong tanong.
“Babe, hindi mo ba ko natatandaan? Damn! Im your boyfriend!”
Ibinaba ko ang cellphone sa sobrang pagkabigla. Hindi ko na pinatapos ang kung ano mang gusto niyang sasabihin. Matapos kong maresolba ang isang problema, heto na naman ako.
This is not happening!
Nang lingunin ko si Kuya Lester ay nakatingin lang ito sa ipinasa kong pagkain ko kanina. Buti na lamang at dumistansiya ako ng kaunti. Hindi naman niya siguro ako pinagmasdan habang may kausap sa cellphone.
Lumapit na uli ako sa kinaroroonan niya. Pilit kong itinatago ang kabog sa puso ko. Sino ang misteryosong numero na iyon? Buti na lang din at hindi siya tumawag muli. In-off ko na rin ang cellphone ko.
Nang marating ko ang kinaroonan ni Kuya Lester ay napansin ko mariin niya pa ring tinitingnan ang pagkain ko.
“Ku..kuya.. Ok na.” wika ko sa kanya.
Imbes na ibigay sa akin ang pagkain ay nagsalita lang ito.
“Alexis... diba allergic ka sa seafood? Bakit ka kumain ng calamares?” nagdududang tanong niya sa akin.
Pag bumuhos nga naman ang kamalasan. Patay, kailangan na talaga kita Mother Theresa.
Itutuloy....
15 Violent Reactions!
Grabe... kailangan na nga talaga ni Alexis ng divine intervention... Mother Teresa, I need you :)) lol :P
ReplyDeletekaloka tong update mo :D very nice :D
I guess dumarami ang love prospects ni Alexis. At sino kaya si mysterious boyfriend? hmmm..... oh well.... let the Love Games begin and may the odds be in Alexis' favor :P :))
next update na.... weeee... :D but at any rate... just take your time and take it easy.... and were just here waiting patiently :D
and last.... shux.... nakakagutom ang picture ng kalamares mo :))
hai author..
ReplyDeleteako to ulit..you remember..yung dating nagcocomment sa posts mo and recently naging medyo off sa commenting sphere...hahah..kung di mo maalala wag mo ka nang mageffort..it's okay
anyway..let me just start off by saying.. KUDOS..grabe so galing ahh..sana masundan mo to agad..mahirap din yung everyday ka nagbabakasakali hoping na merong bago..but if your time can't let you, it's fine na din..this is just your hobby anyway..bsta i believe in you and i know meron din dyang iba..
nga pala..halfway nung binabasa ko to, napaisip tuloy ako na baka hindi pa tlaga patay si alexis..like, si alexis mismo yung magbubulilyaso (don't know if tama yung term) sa nagpapanggap na alexis na isang agent..hmmm??
basta ang galing mo...great job...you have your own style in writing and very maganda..keep it up..god bless you..
Nuka Nuka! Hahahaha. Hala ka baklang maharot! Hahaha. GoodLuck!
ReplyDeleteKakaexcite nman yung mystery boyfriend niya pero one thing is for sure, BY yon. Hahaha. Paandarin nlang kunyari ang amnesia. :DD
Ang super duper great ng chapter nato! Promise.
Author, nalipat kna ba ng pampanga? Hahaha. Exciting din yon. :D
KAKAMISS KUMAIN NG CALAMARES. NAKAKATAKAM YUNG NASA PICTURE. HEHE
ReplyDeleteWHO IS THE MYSTERIOUS BOYFRIEND OF ALEXIS?
ANO KAYA ANG MAGIGING ALIBI NIYA KAY LESTER O AAMIN NA SIYA?
THE NEXT UPDATES WOULD BE MUCH INTERESTING.
KEEP IT UP IDOL ROGUE. GOD BLESS!
_XTIAN OF KSA
nice rogue ang galing worth the wait hehehe.
ReplyDeleteHave a great day and keep on writing....
Finally! Sulit pa rin ang matagal na pag-aabang. Nakakasabik kasi ang novel na ito e hahahah ok lang kuya Rogue take your time sa pag-update...we understand your situation. :) Super sulit naman ang kakulitan ng chapter na ito e! :)
ReplyDeleteang ganda tlga..kaso nabitin lng ng ako..kakainis..hehe
ReplyDeleteSa mga oras na to, tapos ko nang basahin ang Chapter 1 hanggand dito(chapter 14)... Sheeeemaaaaayyyyyyyyy kahapon ko lang to inumpisahan basahin, at yung nga. di ko na tinantanan... Yung eksenang, basa, kain, logi, basa kain, tulog, basa ang ginawa ko.. super naadik ako sa story na to, di ko na nga natambayan ang FB at TWITTER ko.. Yiiiiieeeeeeee natutuwa ako na Transgenfer/crossdresser ay isang secret agent na may isang malupet na misyon, saya siguro kung meron din mga action scenes, (wala lang, nasabi ko lang po. :""> ).. nakaka-amaze lang. srsly??? pangarap ko yun hahahaha kaya love na love ko tong story na to.. pati yung mga lines, panalo... in na in para sa panahon ngayon, girly na yung ibang reaksyon ni Alexis. para akong nagbabasa ng isang fangirl na nasasalita tungkol sa bias nyang kpop.. ASDFGHJKL relate? lolsss
ReplyDeleteMeron akong super duper bet, yung "CHINITONG MAY ABS!!!" pati yung PAMBANSANG ULAM ANG SMILE NYA" Geeeeezzzzzzzzzz :""""> pwedeng pahiram? lolss
fan mo na ako simula ngayon.. grabe.. I LOVE YOU NA author.. <3 <3 <3 balik lang ako sa kwento... tingin ko buhay pa yung tunay na Alexis, at isang paabog yung biglang paglabas nya dahil nalaman nya na may impostor sya.. at tingin ko lang din. (hula lang, sareeehhh kung masyado akong pakilamera sa author, sareeeh din po author) na si Alexis ang pumatay sa daddy nya. wala langs.. naiimagine ko kasi habang binabasa ko.. tapos tinatry kong isipin kung ano yung next na mangyayari, sa bawat chapter na binabasa ko, ganun yung ginagawa ko. hehehe mali nga lang yung naiimagine ko.. lololololsss teka, ang haba na ata ng comment ko... aabangan ko tologo yung next, wait, yiiiiieeeeeeee love love love... Goodvibes. :)smile
-Lawrence :)
@archerangel: Hahaha. Kailngan na nga niya siguro ang tulong ni Mother Teresa. Fave saint nya eh.
ReplyDelete@Anonymous: To be honest, di ko talaga amatandaan. -.- But you can leave a nick name next time or code name. I like your prediction hehe :D
@Keantoot: Yeah tuloy yung paglipat ko pero sa April pa :D
@Xtian: Ako rin miss ko na calamares :(
@Ryge: Thanks for always reminding me to continue writing :))
@Love Doctor: Yay thanks bro!
@Chris: Sana nga maupdate ko na to. Sorry minsan di ako nakakareply sa PMs mo kasi mejo busy rin :D
@Lawrence: nakakatuwa comment mo! I can really feel that you read it with your heart. Nga pala thanks for the twitter and fb follow :)
Thanks for reading guys :)
Atiii! Bengga! Bonding tayo! Hahahaha. That would be fun. Lol
DeleteWaaaahhhhh eggcited nako sa next... Sir Rogue, pagpasensyahan nyo na po kung maging stalker nyo ko.. hehehehe :)smile
ReplyDeletenatapos q dn...
ReplyDeletegrabe intense ang mga scenes, parang mahuhuli na xa haha
at c subconcious ah, parang si black viper lang na pumasok sa ulo ni leklek, hangkulit haha
kaso biten! next na kenken! :3
This comment has been removed by the author.
ReplyDeleteHindi ko nabasa 'yong mga previous chapters. Ngayon ko lang nabasa 'to k'se nakita ko sa MSOB... I like the way you write it. 'Yong tipong nai-express mo talaga 'yung saloobin ng mga characters... I'm not a gay but I like it.
ReplyDeleteKeep on writing please... :)
At si Mother Theresa talaga Rogue?lol
ReplyDeleteWala ka pa din kupas Rogue..dami kong tawa everytime na binabasa ko to..isang malaking CHAR! :D
Say anything you want! Rogue Mercado doesnt bite! :D