Way Back Into Love (Chapter 13)

Way Back Into ~~Love~~

Chapter 13

By Rogue Mercado

Contact me at: roguemercado@gmail.com

Michael Tarvina was found dead inside a hotel. Isa ito sa mga athlete ng NorthEast State University.

But Red's focus is not there anymore. Siguro kung ordinaryong estudyante pa rin siya ay talagang makiki-tsismis rin siya sa nangyari. Siguro isa rin siya sa manghihinayang o magagalit sa sinumang tao ang may gawa noon. But his focus is on the classified ads. Nakapaskil dito ang litrato ni adrian:

Missing

Adrian Dela Riva

Anim na buwan ng nawawala si Adrian. Anim na buwan na rin siyang naghihirap. Pumapasok siya sa eskwelahan ngunit wala doon ang isip niya. Anim na buwan na ang nakakaraan ngunit hindi pa rin maalis sa isip niya ang tagpo sa hospital. Noong magtalik sila ni Adrian. Noong magisa ang katawan nila. At noong paggising niya ay wala na ito sa tabi niya.

Pinilit niyang hanapin ito. Sa araw-araw na ginawa ng Diyos ay dala dala niya ang larawan ni Adrian at nagtatanong tanong siya sa kalsada kung nakita ba nila ang isang lalaking naka-eyeglasses, katamtaman ang tangkad at nagngangalang Adrian Dela Riva. Ipinakalat rin nila ang larawan ni Adrian sa mga dingding at kung saan saan pang lugar, nagbabakasakaling may makapagtuturo sa kanila kung nasaan ito. Naireport na rin ang pagkawala niya sa pulis ngunit hanggang ngayon ay wala pa ring update kung nasaan nga ba si Adrian. Humingi na rin siya ng tulong kay Sabrina para mahanap ang matalik na kaybigan ngunit ayon dito ay wala pa ring balita.

Sa araw-araw na ginawa ng Diyos ay kokontakin niya ang himpilan ng pulis ngunit pare-parehong sagot ang nakukuha niya. Wala pa ring balita. Wala pa ring update. Wala pa ring Adrian. Pinanghihinaan na siya ng loob.

Kasalukuyan niyang hawak-hawak ang litrato nito. Naaalala niya ang lahat ng pinagsamahan nila. Ang mga sandaling sabay silang kumakanta habang tinutugtog niya ang piano. Sobrang simple lang ng buhay noon sa kanilang dalawa. Ngunit ngayon sobra-sobrang gulo na ang lahat.

"Moks, miss na miss na kita" naibulong niya sa sarili habang hawak ang litrato ni Adrian.

Unti-unti niyang ipinipinta ang mukha nito sa utak niya. Ang bagsak na buhok nito na nahahati sa gilid. Ang mapupungay na mata. Ang makapal na salamin. Ang manipis na mga labi nito.

Ngunit parang hindi niya na makikita pa ang Adrian na to. Ang Adrian na nagpatibok sa puso niya. Pinikit niya ang kanyang mga mata, pilit na binabalikan ang mga sandaling magkasama pa sila ni Adrian.

"Hay naku Moks ko... bakit pa kasi"

"Anong bakit pa kasi Moks?" malambing na tanong nito

"Bakit pa kasi ang sarap sarap mong yakapin" biro niya dito

Agad naman siyang siniko ito sa tagiliran.

"Oh bakit na naman? To naman, ikaw na nga tong niyayakap"

"Eh puro ka kasi kalokohan, kala ko naman walang malice iyong yakap na iyo. Hmp!" singhal nito sa kanya

"Haha.. Pwede bang walang malice moks eh sa hindi ko mapigilan eh" sagot niya dito

"Wag kang lalapit.. Hindi na nakakatawa yan inaakto mo Red Antonio"

Humakbang siya papalapit dito at naka ngisi ng makahulugan.

"Moks... payakap pa ko"

"Wag kang lalapit, diyan ka lang"

"Moks"

At natagpuan na lang nila ang sarili nila na naghahabulan sa loob ng restaurant. Nagkikilitian na lamang sila na parang wala ng tao.

"Moks ano ba... Tama na kasi.. Nakikiliti ako.. Hahaha" awat nito sa kanya at hinabol niya ito at simulang kilitiin sa tagiliran.

"Hmmm... ayan.. yan... siniko mo ko kanina ako naman ngayon.. Haha"

Nasa ganoon siyang pagiisip ng magring ang telepono. Tumatawag ang ate niya.

"How's it going?" bungad na tanong ng Ate Karma niya

"Wala pa rin.. Wala pa rin siya."

"Its Ok.. Huwag kang susuko Red"

"Ate hindi ka pa ba uuwi dito? Diba sabi mo para kay Adrian ang pag-alis mo?"

"I'll be there soon"

"Hindi ko maintindihan ate.. Bakit ka nga ba umalis?"

"Ipapaliwanag ko rin sa iyo ang lahat"

"Ate Its been six months.. Wala pa rin siya" sinundan niya iyon ng pagbuntong hininga

"Mahal mo siya diba?"

"Oo naman. Kaya lang habang tumatagal ang panahon na wala siya parang gusto kong sisihin ang pagmamahal ko sa kanya. Dahil sobrang kulang iyon para maibalik siya"

"Huwag mong sisihin ang sarili mo. May mga tanong na hindi pa masasagot sa ngayon. In time, everything will make sense. Darating ang panahon at mauunawaan rin natin ang lahat ng nangyayari."

"I keep on questioning tomorrow, sana wala ng bukas ate... Kasi noon... sobrang saya."

"We cant always dwell on the past"

"but its much happier"

Mas pinili niyang putulin ang tawag ng ate niya. Parang hindi kinakaya ng kalooban niya na minu-minuto ay mapaguusapan si Adrian.

Bumukas ang pinto at kasalukuyan siyang nasa sala. At iniluwa nito si Sabrina.

"Hi babe" bati nito sa kanya.

"Wala ka bang pasok" wala sa loob na tanong niya

"Meron babe but I just need to check on you. Opening na ng classes, diba dapat papasok na tayo ng sabay"

"Wala akong gana babe... Maybe tomorrow? Not now"

"Babe.. Hindi naman pwedeng ganyan lagi. I know na malungkot ka pa rin sa pagkamatay ni..."

"For Christ Sake Sabrina!!! Hindi siya namatay!!! Buhay pa si Adrian!! buhay pa siya!!!" hindi niya napigilang magalit dito

"Sorry babe"

Nakita niyang nahintatakutan ito at halatang nabigla sa pagsigaw niya. This is the first time na nasigawan niya ng ganito si Sabrina.

Unti-unti niyang nakitang umiiyak ito. Sapo ng dalawang palad nito ang mukha.

"Im sorry... nabigla lang ako... Im sorry babe" pagaalo niya dito

"Ok lang babe... alam... alam ko naman na pinapahalagahan mo lang si Adrian.. But babe.. its been six month...s" wika ni Sabrina sa kanya.

"Tahan na" lumapit siya dito at niyakap.

Anim na buwan na nga ang lumipas. Kung tutuusin, ang mga tao sa paligid niya ay sinusuportahan rin siya sa paghahanap kay Adrian. Isa na dito si Sabrina. Halos ipagtabuyan niya ito noon. Ngunit hindi pa rin ito natinag at naroon pa rin sa oras ng pagdurusa niya. Kaya naman laking pasasalamat niya dito ng tumulong rin ito sa paghahanap kay Adrian. Hindi siya nito iniwan. Hindi kagaya ni Adrian.

Tumigil sa paghikbi si Sabrina. At tinitigan siya nito sa mata.

"Babe.. Gusto ko lang naman makapag move on ka. Ginawa na natin ang lahat. I used my father's connection. Naireport na natin siya sa police. Pero wala pa rin. Wala pa rin si Adrian. Pero kung nandito siya.. Alam kong hindi niya gugustuhin na makita kang nagkakaganyan. Gusto niyang ituloy mo ang buhay mo.. Kahit wala siya sa tabi mo"

Hindi siya nakasagot. Kung iisipin ay tama ito. Hindi gugustuhin ni Adrian na makita siyang ganun. Siya nga itong nagmamalaki na matapang at maton noong mga bata pa sila. Pero ngayon, hinang hina siya. Hindi niya alam ang gagawin.

"Kung masama pa rin ang pakiramdam mo. You can stay here. Opening pa lang naman ng klase. There will be an event at the Auditorium. Welcoming the freshmen"

"Ok. Ill stay here first. Maybe tomorrow babe"

"Ok, if that's what you like but Im leaving here our school paper, just to update you. Marami ka ng namiss na events sa university"

Tumayo si Sabrina at akma ng aalis ng lumingon uli ito sa kanya.

"Babe" tawag nito sa kanya

Lumingon naman siya at tiningnan niya ito.

"I love you" matamis na wika nito sa kanya

"Ingat sa pagpasok" tumango lang siya pagkasabi nito.

Tumalikod na ito at tuloy-tuloy na humakbang papunta sa pintuan. Ilang sandali pa ay nawala na ito sa paningin niya.

Naiwan na naman siyang nakatulala. She loved sabrina. Loved. It was a past tense. And that might be the reason kung bakit hindi na niya matugunan ang sweet I love you's nito. Binalingan niya uli ang larawan ni Adrian at napa buntong hiniga.

Nahagip ng mata niya ang LAMPARA. That is the official school paper ng kanilang unibersidad. Kinuha niya ito at paunti-unti niyang binuklat at binasa ang nilalaman ng pahayagan. Mga balita ito ng updates sa unbiersidad. Laman din ng front page ang kamatayan ng atleta sa kanilang unibersidad na si Michael Tarvina. Sari-saring balita rin ang nakapaloob sa dyaryo, gaya ng pagtaas ng enrollees. Mga estudyanteng naipadala sa ibang bansa para maging exchange student. Ang pag-graduate ni Martha, ang NASUDI lead singer. At iba pa. Nahagip ng mata niya ang pangunahing balita sa Entertainment Section and it read:

Singing Heartrob Jake Marcos to sing and welcome Freshies

Naikuyom niya ang kanyang palad. Marami ang naghirap ng dahil sa kanya. Ngunit naroon pa rin ang gago, patuloy na namamayagpag sa kanilang eskwelahan bilang Jake Marcos, ang lead singer ng NASUDI, ang singing heartrob, ang gwapong maraming nagkakandarapang babae, ang younger version of Adam Levine. Sobrang swerte ng mokong. Ngunit sila ang malas, lalo na si Adrian na nagmahal dito ng todo. Naalala niya ang sinabi ni Sabrina bago ito umalis, Opening pa lang naman ng klase. There will be an event at the Auditorium. Welcoming the freshmen

"Tingnan ko lang kung makaka-kanta ka pa sa gagawin kong gago ka " galit na turan niya habang tinitingnan niya ang larawan nito.

Nagiba ang desisyon niya. Papasok na siya. Papasok upang maghiganti sa taong punot dulo ng lahat. Kinuha niya ang school paper at agad na pumasok sa kuwarto para mag palit ng damit.

Maya-maya pa ay bumaba na siya at nadatnan niya ang nanay niya sa kusina.

"Anak, papasok ka na ba?"

"Opo nay..." maikli niyang tugon

"Hindi ka man lang ba kakain? Naghanda ako ng break fast"

Tiningnan niya ang nakahain sa la mesa at nakita niya rin ang kutsilyong hawak ng kanyang Ina. Kasalukuyan nitong ginagayat ang pork chop na niluto nito.

"Nay pwede bang mahiram yang kutsilyo nyo"

"San mo gagamitin anak?"

"May science experiment po kami" pagkasabi niyon ay dali-dali niyang kinuha ang matalim na kutsilyo at inilgay sa bag. Hinalikan niya ang Ina sa pisngi at tuloy-tuloy na tinahak ang pinto.

Nang makalabas ay inisip niyang mabuti ang sinabing alibi sa Ina. Conservatory of Music nga pala ang kinukuha niyang kurso.

"Papasok ka na ba?" tanong ng isang lalaking nasa kanyang early 30's. Kasalukuyan niyang kinakausap ang isa pang lalaking kaharap niya.

"Of course, papasok na ko.. I miss the school"

"I think so.. Halata nga.. I think you miss the people out there very bad"

"People? Yeah right" sarkastiko nitong tugon sa kanya.

Sandali niyang pinagmasdan ang lalaking kaharap niya. The guy is wearing a tight black pants. A pair of black converse shoes at isang V neck na kulay itim din. Pinatungan naman ito ng semi-leather jacket. Naka sabit sa leeg nito ang isang kuwintas na bungo. His one-sided hair was dyed red. May hikaw rin itong kulay itim. And what completed the look are the eyeliners painted in his eyes. Meron din itong piercing sa kilay.

Nahagip niya ang mga kamay nito, his nails were polished with black tint. Tinernuhan din ito ng itim na guwantes.

"You know, you need to cut that outfit. Its too dark for a Nursing student"

"Im still a freshman.. I'll think about it when I will be a sophomore"

"Binura mo na talaga si.." Hindi niya na naituloy ang sasabihin niya sa kaharap ng titigan siya ng nanlilisik nitong mga mata. He was specifically instructed na huwag na siyang tatawagin sa pangalang iyon.

"Nalimutan mo yata" maikli ngunit may pagbabanta nitong tugon sa kanya.

"Im sorry"

"Im not interested of your apologies, you always forgot that he is already gone"

"Ok.. Noted... Better be hurry. Male-late ka na sa Welcome Program para sa inyo" pagda-divert niya ng topic.

"Goodbye" maikling pagpapa-alam nito sa kanya.

"Goodbye Jude" sagot niya dito.

Punong puno ng tao ang auditorium. Iba-ibang mukha ang makikita ngayon sa loob ng hall. Mga estudyante ito na titira ng apat o higit pang taon sa napili nilang unibersidad, ang NorthEast State University. Sinalubong sila ng mahaba at boring na orientation process sa eskwelahan. Ang mga by laws o codes of conduct. Naroon din ang Presdente ng unibersidad at mga pinagpipitagang opisyales ng eskwelahan. Ito ay sa kadahilanang kailangan nilang makilala ang mga tao sa likod ng sikat na eskwelahan. Ngunit ang tanging rason kung bakit pinagtitiyagaan nilang makinig sa sobrang habang litanya ng mga ito ay dahil sa isang intermission number ng tinaguriang singing heartrob ng NorthEast State University.

Jake Marcos is about to sing another song in a few minutes from now. Tiyak na naman ang sigawan ng "We Love You Jake" mamaya. Mula sa back stage ay nakita niya ang mga nakasabit na streamers na nakasulat ang "Jake Marcos forever!", "I love you Jake Marcos", "Marry me please Jake Marcos", "We are the Jake's Angels". Naglipana rin ang mga poster niya at iba ibang larawan. Nakakatuwang isipin na ganito na kalayo ang narating niya. Sophomore pa lang siya ngunit siya na nga talaga ang humalili kay Martha pagkagraduate nito. Sa Orientation ng Freshmen, ipapakilala rin ang NASUDI bilang supreme music organization sa kanilang unibersidad. At ang pagpapakilala ay sa pamamagitan ng pagkanta ng lead singer nito. At ito ay walang iba kundi siya, si Jake Marcos... ang singing heartrob ng NASUDI. Ang rising star ng NorthEast University.

"How's my newest star?" naputol ang kanyang pagiisip sa tanong ni Director Lee.

"Always good looking and great" confident niyang sagot

"Glad to hear that!" wika nito sa kanya.

"Thank you so much for this sir"

"You deserve it Jake, ikaw ang nararapat na pumalit kay Martha"

Apparently, he is right. Sobrang hirap ang ginawa niya para marating ang posisyon niya ngayon. Marami siyang tiniis kabilang na... kabilang na si Adrian. Balita niya ay nawawala daw ito but he did not bothered to find him. No, he actually dont care anymore. Kasabay ng pagalis niya sa restaurant noon ay nawala na rin ang konsensya niya. Maybe, Sabrina is right, siguro nga ay phase lang si Adrian and he should make necessary choices. He wants this life very bad na kaya niyang i-give up kahit sino.. kahit pa si Adrian. Besides, maybe he really did not loved Adrian baka wala naman talaga siyang nararamdaman para dito.

"Did he call you?" tanong uli ni Director Lee sa kanya.

"Sino po?" balik tanong niya dito

Halatang nasorpresa ang Director sa tanong niya. Na para bang umaasa ito na alam niya ang dapat na tumawag sa kanya. Sasagot na sana ang Direktor ng sumigaw ang host ng program.

"Ladies and Gentlemen. let's welcome... NASUDI's hot property and NorthEast State University's singing heartrob... Jake Marcos"

Napuno ng hiyawan ang buong Auditorium. Halos mapatid na ang ugat ng mga babae at baklang estudyante sa pagsigaw ng mga ito sa pangalan ni Jake Marcos. Mas lalo pang lumakas ang sigawan at palakpakan ng lumabas ang tinutukoy na singing heartrob. Ilang sandali pa ay nagsimula na itong kumanta. He is singing his breakthrough audition piece, The Man Who Cant be Moved.

"Going back to the corner where I first saw you, Gonna camp in my sleeping bag, I'm not gonna move, Got some words on cardboard, got your picture in my hand ...Saying if you see this guy can you tell him where I am"

Nagsimula ng mag hysteria ang mga estudyante. Ang performance ni Jake Marcos ang nagsisilbing buhay ng buong programa. Everyone was euphoric about his voice.

"We Love You Jake!!!!!!!!!!!!!!"

"Ang gwapo!!!!!!!!!!"

"Jake Marcos Forever!!!!!!!!!!!!!!"

"Waaaaaaaaaahhhh!!!!!"

"Marry Me Mr. Marcos!!!!!!!!!!"

Matalim ang mga titig na ipinukol ni Red sa lalaking kumakanta sa itaas ng entablado. Simple lang ang gagawin niya. Sa kalagitnaan ng pagkanta nito. Pupunta siya sa taas at sasaksakin ang lalaking naging dahilan ng paghihirap ng kanyang kaibigan. Igaganti niya si Adrian. Handa siyang patayin ang taong nanakit sa taong pinakamamahal niya. He doesnt really care what will happen next, kung anong maaaring mangyari sa kanya. But now he was determined to kill that asshole. Tiningnan niya ang kutsilyong hawak niya. He is waiting for the right timing.

Kasalukuyang kinakanta nito ang koro.

"Cause if one day you wake up and find that you're missing me, And your heart starts to wonder where on this earth I could be...Thinking maybe you'll come back here to the place that we'd meet And you'd see me waiting for you on the corner of the street"

Bumilang si Red para isagawa ang plano, sa bilang na tatlo ay tatakbo siya at sasaksakin si Jake habang patuloy pa rin ito sa pagkanta..

"So I'm not moving ....I'm not moving..."

"Isa.... Dalawa...." bulong ni Red sa sarili

Sumambulat ang nakakabinging tunog sa buong Auditorium. Wari'y isa itong tunog ng mikroponong nasobrahan sa echo. Napatda si Jake sa narinig at biglang natigil ang tugtog ng kanyang kinakanta. Ang nakakabinging sigaw ay napalitan ng katahimikan. Ang lahat ng tao ay nagtakip ng tenga. Samantalang hindi naituloy ni Red ang balak na pagakyat sa entablado dahil sa pagkabigla sa nangyari. Nakatakip na rin ang dalawa niyang kamay sa kanyang tainga.

Tumigil ang tunog.

Biglang lumiwanag ang paligid. Buhat ito sa malakas pagbukas ng pinto ng Auditorium. Iniluwa nito ang isang lalaki.

The guy is wearing a tight black pants. A pair of black converse shoes at isang V neck na kulay itim din. Pinatungan naman ito ng semi-leather jacket. Naka sabit sa leeg nito ang isang kuwintas na bungo. His sided hair was dyed red. May hikaw rin itong kulay itim. And what completed the look are the eyeliners painted in his eyes. Meron din itong piercing sa kilay.

Nagsilingunan ang mga tao sa estrangherong lalaki. All of them are questioning who the intruder is.

Biglang natulala si Jake sa bilis ng pangyayari at gaya ng iba tinitigan niya rin ng mabuti ang estrangherong lalaki na nakasuot ng kulay itim.

Nakatingin ang lahat ng tao sa kanya, Inaasahan niya na ito. Parang kailan lang naalala niya ang parehong lugar, ang Auditorium.

Halos lahat ng mga mata ay sa kanya nakatutok.

"You are 10 mins late from the call time"

"Im sorry Sir I have to..." hindi na niya naituloy ang sasabihin ng iminuwestra na nito ang kamay.

"Shut Up, the only excuse you can give me is that you are already dead. But if you can still breath then the details of your stupidity do not interest me." kalmado ngunit nakakainsultong tugon nito sa kanya.

"Im really sorry Sir but I promise I wont disappoint you" puno ng determinasyon niyang wika dito

Biglang sumambulat sa buong auditorium isang nakakabinging tunog. Para itong tunog ng mikroponong nasobrahan sa echo. Tinakpan ng bawat isa ang kani-kanilang tainga.

"God!! What is that sound?" singhal ni Director Lee sa operator ng sound system

"Tell you what..... this day is the day you insulted the music industry.. You think that this is only..... ONLY I repeat... only an Audition? This is not an Audition honey... This is the first step to being famous... to being a celebrity. And for some God Damn obvious reason, this not just or only an Audition.. You... You dont care about Music.. You take your voice seriously that you thought a golden voice would only matter and a broken CD would just be a minor, superficial mistake. But you know what? being a singer requires more than a pair of mutant lungs. Its not just about vocal chords. But its how you show your emotions through lyrics and melody. You.... The Tardy 5th performer unprepared of his piece prides himself to pass this Auditions like its only an ordinary screening of an obscure barangay contest. Kung ganun ang akala mo bakit hindi ka na lang mag-Kristo sa sabong. They dont require a burned CD there?"

"Do you know why I gave you a chance kanina? I always shut the door to people who doesnt know the word punctuality. But you came with a biggest speech saying that you wont disappoint me. I also admire people who are brave enough to tell that. So I made an exception, I let you join the other four TALENTED neos to fight your way to NASUDI. You disappointed me more than anybody else in this stage. It turns out that you are not a singer after all. Youre pretentious and uhm.... stupid"

Nakita rin niya ang lalaking kumakanta kanina. Suddenly, there are voices starting to pop out on his head.

"Makinig kang mabuti.. Dahil ang susunod kong sasabihin sa iyo ay para sa ikaiintindi ng mahina mong kokote. Alam mo, sayang.. Ang talino mo pa naman sana kaya lang mas matalino ako sa iyo... Ginamit lang kita.. Ginamit lang kita para makaabot ako sa kinaroroonan ko ngayon.. Akala mo siguro kaya kitang mahalin noh... Hindi kita kayang mahalin... dahil..."

"Dahil ano Jake? Dahil ano!!!" sumigaw na rin siya habang patuloy na umaagos ang luha sa kanya.

"Dahil BAKLA ka lang"

Humakbang siya papalapit sa entablado. Ang backdrop ng stage ay isang apoy na nakaguhit sa magkabilang panig. Nagdulot ulit ito ng pagbabalik tanaw.

"Moks dadamitan ko ang Nanay tapos pupunta kami kay Jake, hihingi ako ng tawad kay Jake Moks tapos ang mama masaya kaming papanoorin pagkatapos ikakasal daw kami ni Jake Moks tapos nandun ang Mama, tapos may mga pink na balloons, may pink na cake, tapos magiging masaya ang Mama kasi sabi ko sa kanya totoong may Happy Ever After Moks.. Kaya bilisan mo na, kunin mo na yung paboritong damit ng Mama.. Pupunta na kami kila Jake pag nabihisan ko na siya"

"Ikuha mo na ng damit sabi eh!!!! Ikuha mo ng damit Moks!!!! Ikuha mo ng damit!!!! Pupunta kami kila Jake Moks!!! Ano ba ang hindi mo maintindihan Moks? Ikuha mo ng damit ang Mama!!!" nagsimula ng magwala si Adrian sa morge at kung ano ano na ang pinagsasasabi nito.

Naka-akyat na siya sa stage. Tahimik pa rin ang mga tao na nakatingin sa kanya. Nakita niyang pumunta sa back stage ang di umanoy singing heartrob ng NorthEast State University. Napangiti siya ng mapakla. Pagkatapos ay pumailanlang ang tugtog sa buong Auditorium. At nagsimula siyang kumanta.

You know the bed feels warmer
Sleeping here alone
You know I dream in colour
And do the things I want

You think you got the best of me
Think you had the last laugh
Bet you think that everything good is gone
Think you left me broken down
Think that I'd come running back
Baby you don't know me, cause you're dead wrong

At ang katahimikan ay napalitan ng sigawan.. Umiindak ang tao sa bawat pagbigkas niya ng liriko. Lahat nagsisigawan sa lalaking naka-eyeliner. Ngunit iba ang nasa isip niya.

Ang sunog... Ang restaurant na nababalot ng kulay pink na balloons... Ang dugo mula nalaslas na pulso... Napapikit siya ng panandalian at ng imulat niya ang kanyang mga mata ay kinanta na niya ang koro ng kanta.

What doesn't kill you makes you stronger
Stand a little taller
Doesn't mean I'm lonely when I'm alone
What doesn't kill you makes a fighter
Footsteps even lighter
Doesn't mean I'm over cause you're gone

What doesn't kill you makes you stronger, stronger
Just me, myself and I
What doesn't kill you makes you stronger
Stand a little taller
Doesn't mean I'm lonely when I'm alone

You heard that I was starting over with someone new
They told you I was moving on over you

You didn't think that I'd come back
I'd come back swinging
You tried to break me, but you see

What doesn't kill you makes you stronger
Stand a little taller
Doesn't mean I'm lonely when I'm alone
What doesn't kill you makes a fighter
Footsteps even lighter
Doesn't mean I'm over cause you're gone

What doesn't kill you makes you stronger, stronger
Just me, myself and I
What doesn't kill you makes you stronger
Stand a little taller
Doesn't mean I'm lonely when I'm alone

Thanks to you I got a new thing started
Thanks to you I'm not the broken hearted
Thanks to you I'm finally thinking bout me
You know in the end the day you left was just my beginning
In the end...

What doesn't kill you makes you stronger
Stand a little taller
Doesn't mean I'm lonely when I'm alone
What doesn't kill you makes a fighter
Footsteps even lighter
Doesn't mean I'm over cause you're gone

What doesn't kill you makes you stronger, stronger
Just me, myself and I
What doesn't kill you makes you stronger
Stand a little taller
Doesn't mean I'm lonely when I'm alone

Natapos ang kanta na puno palakpakan at sigawan. Nakita niya ring nawala ang mga streamer na pumupuri sa singing heartrob ng eskwelahan. Binabasa niya ang mga mata ng freshmen na nakatingin sa kanya. He had a standing ovation. It was not difficult after all na bigyan ng male version ang isang female pop song. From the way the crwod shouted and cheered while he is singing, alam niyang nagtagumpay siya.

Matapos na kumaway ng konti sa Audience ay pumunta siya sa back stage. Naulinigan niyang nagtatalo ang kumakanta kanina at ang direktor ng NASUDI.

"Direk anong nangyari? Bakit ganun? Direk napahiya ako? Ano na lang ang mukhang ihaharap ko sa audience?"

"Sorry Jake but Im afraid that there are some drastic changes.." tugon ng Direktor sa kanya.

"Changes? at ang change na iyon ay ang ipahiya ako sa audience? Ganun ba?" nagpupuyos sa galit si Jake.

"I thought you were informed about it, ang alam ko ay tinawagan ka niya and you agreed about the intervening of his performace?" sagot uli ng Direktor

"Informed? Ano ba talaga ang nangyayri? At sino yung suppose to be tumawag sa akin? Sino ba siya????" sigaw niya sa Direktor. Pikon na pikon siya more than anyone else kay Director Lee for allowing a stranger ruin his performance. Ang masama pa nito ay pinapalakpakan ang estrangherong lalaki na dapat sana ay mga palakpak sa kanya.

"I think we are not properly introduced" bati ng lalaki mula sa kanilang likuran.

Awtomatikong napalingon si Director Lee at Jake sa pinanggalingan ng boses. Kaharap nila ang kumakanta kanina. 'The guy seems familiar' bulong ni Jake sa sarili. Pinagmasdan niya ang hitsura nito mula ulo hanggang paa. Black converse shoes, tight black jeans, V-neck shirt, leather jacket at mga accessories tulad ng hikaw at kwintas na nagpapakilala ng gothic fashion. Tinitigan niyang mabuti ang mukha ng kaharap. The guy had a red hair ang his eyes were murdered with eyeliners. Ngunit nagsitayuan ang balahibo niya sa batok ng lubusang makilala ito ng titigan niya sa mga mata.

"Adrian?" hindi makapaniwalang tanong ni Jake sa kaharap na lalaki. He was unsure about it. Ngunit kung lalagyan lang ng eyeglasses ang kaharap na lalaki ay kamukhang kamukha nito si Adrian.

Napangiti ng malademonyo ang kaharap niya at bigla itong nagsalita bilang tugon sa tanong niya.

"Its sweet that you still remember that name but I would prefer to be called on my second name.... My name is Jude.... Jude dela Riva... The newest member of NASUDI and before I forgot.... Your newest competitor" tuloy-tuloy na rebelasyon ng lalaking kaharap niya at pagkatapos nito ay tumalikod ito at humakbang palayo.

Lumabas si Jude sa backstage at nagsi hiyawan ulit ang mga tao. Kumaway naman siya sa mga ito at tuloy-tuloy na bumaba sa stage at tinahak ang exit ng Auditorium. Nang makalabas ay kinuha niya ang isang sigarilyo sa bag at nagsuot ng itim na sun glasses.

"Stronger" bulong niya sa sarili , lumakd palayo at ibinuga ang usok sa bibig.

Itutuloy...

Rogue Mercado

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit. Aenean commodo ligula eget dolor Aenean massa.Aenean commodo ligula eget dolor Aenean massa.