Way Back Into Love (Chapter 15)

Way Back Into ~~Love~~

Chapter 15

By Rogue Mercado

Contact me at: roguemercado@gmail.com

"Hello Max?" bungad niya sa lalaking nasa kabilang linya

"Yes, Jude.. Im just checking on you.. Ok ka na ba?"

"Yeah.. Thanks.. Im here at NASUDI Lounge.. Have my own room"

"Congrats then. Never thought that It would be that easy"

"You know that I owe you one Max.. thanks for giving me a home when I need one"

"No worries.. so does this mean goodbye?"

"For a while yeah.. I have some unfinished business here"

"You better take care Jude.. and please wash those eyeliners off"

"Haha.. Alam mo namang hindi pwede yun.. I could die without this eyeliners. Its kinda trademark"

"I know.. Nabasa ko yung school paper niyo and Im really proud of you.. They are calling you Adam Lambert of NorthEast"

"Haha... So much of labelling but Its a good omen I guess."

"Sumasakit pa ba ang ulo mo? Do you still have those nightmares?"

"Sadly, yeah... But thank God you are the best psychiatrist in town"

"No Jude.. Im not.. Im glad that you have amazing surviving skills.. But then Im reminding you that if..."

"Adrian? you are speaking with Jude now Max.. he wont comeback, Im telling you"

"Alright you take care OK?"

"I'll keep that on mind"

"And Jude...."

"Yes Max?"

"Ahm.. I...I"

"Please dont tell me you love me.. You know that I would reject those words..."

"What if I did?"

"Max.. I love every creature that God made.. But if you have butterflies in the stomach.. those organisms should be murdered"

"Loko loko ka talaga"

"You know that I dont believe in love anymore"

"Ok... Ok... Just take care.. that's all"

"Sige.. sige I call you if I need a help"

"Sure"

Pinindot niya ang End button.

Tumingin ulit siya sa salamin. He still had the eyeliners. Napangiti siya. He felt a sense of liberation whenever his eyes had those black lines. Parang panangga ito sa sinumang magbabalak na gibain ang pader niya. He never thought that his eyes would gain so much clarity that he dont have to wear those buggy eyeglasses anymore.

Bigla siyang nakarinig ng katok sa pinto.

Hahakbang na sana siya para pagbuksan ang nasa labas ng biglang sumakit ang ulo niya.

"Aaaaaaaaaaaaaaaahhh!!!!" sigaw niya ng halos puputok na ang ulo niya sa sobrang sakit. Narinig niyang kumalabog ang pinto matapos siyang sumigaw at iniluwa nito si Jake.

"Adrian!' sigaw ni Jake sa kanya ng makita siyang hawak-hawak ang ulo.

"AAAAAAAaahh.... ang sakit.. tang ina" namimilipit na siya sa sakit ng ulo niya

"You have medicine? Ano? Sabihin mo?" nag-aalalang tanong nito sa kanya.

"Sa...sa may drawer" wika niya dito at tuluyan siyang nahiga sa lapag.

Nakita niyang kinuha nito ang maliit na lalagyan ng kanyang gamot at ibinigay sa kanya. Humangos naman ito sa water dispenser na nakalagay sa sulok at kumuha ng tubig. Inabot naman niya ito at umupo. Nakita naman niyang umupo ito sa likod niya at maya maya pa ay iginiya nito ang likod niya para sumadal sa katawan nito. Nang makabawi siya ay nagawa na niyang makapagsalita.

"Ano ba? Stop that? Hindi ko kailangan humiga sa katawan mo!" galit niyang singhal dito

"Sorry... hindi ko lang maiwasang mag-alala lalo na nakita kita na namimilipit sa sakit ng ulo"

"Stop acting like you care.. Pwede ba? Tapos na ko sa drama mo"

Hindi na ito nakapagsalita at agad na siyang tumayo sa kinauupuan. Ngunit muntik na siyang matumba ulit kung hindi siya nasalo nito.

"Daha-dahan kasi" malumanay nito wika sa kanya

Nagkatitigan sila ng matagal pagkatapos ay ngumiti ito ng matamis sa kanya. Agad naman niyang nabawi ang sarili at tumayo mula sa pagkakasalo nito.

"Bakit ka ba kasi nandito"

"I just want to check on you"

"Haha talaga? Hindi ko alam na part time job mo rin ang pagiging baby sitter ko.. Congrats then.. You did a great job"

"Well, yes maybe.. kundi ako dumating baka napano ka na.. Ayos ka lang ba?" nag-aalalang tanong nito sa kanya na para bang binalewala ang pangiinsulto niya.

"Its none of your effin business kung baldado ako o hindi.. now if you'll excuse me.. I need to change clothes first"

"Pinapatawag tayo ni Director.. Thats also the reason why I came here to see you"

"Narinig mo naman siguro ako diba? I will have to change clothes first"

"Can I just stay here.. babantayan na kita dito baka sumakit uli ulo mo"

"You really wanted to take care of me?" nanunudyo niyang tanong dito

"Its just that.. baka lang kako sumakit uli ulo mo so I will just stay here" nakangiti ng nakakaloko si Jake

In a game like this, the one who refuse first will be the loser. bulong niya sa sarili.

"Ok.. so you really wanted to guard me.. fine.. Hubarin mo ang suot ko" utos niya dito

"What?!?" gulat na tanong nito na halatang hindi inaasahan ang sinabi niya

"Ang sabi ko hubarin mo ang suot ko"

"Sigurado ka?" nag-aalinlangang tanong ni Jake sa kanya

"Yup.. Lubusin mo na ang pagbabantay sa akin" nakangiting tugon niya dito.

Jake didnt knew what he should do. Gusto niyang lumabas na lang ng kuwarto para naman bigyang laya si Adrian na magbihis. But the thought of undressing Adrian excites him. No. It arouses him. Parang naginit lahat ng parte ng katawan niya sa sinabi nito. Is he seducing me? tanong niya sa sarili. If he is really seducing him ay nagtagumpay ito. He is slowly having an arousal.

Nanginginig na hinawakan niya ang laylayan ng T-shirt nito. At sinimulan niya itong hubarin pataas. Hindi siya makatingin ng diretso kay Adrian na tinititigan siya ng mariin. It was so unlike before. Siya na ngayon ang hindi makatitig ng diretso dito. Nang maalis na niya ang T-shirt nito ay nakagat niya ang kanyang labi. Seeing Adrian's pink nipples is enough to make his crotch crazy. Pinagpapawisan na siya ng malamig. He never saw Adrian's body. Not even when they were in a relationship. Hanggang yakap at nakaw na halik lang siya dito. He thought Adrian doesnt have that effect on him sexually. But he was all wrong. Tiningnan niya ulit ito sa mata, halatang naghihintay ito sa susunod niyang gagawin.

"If you are going to stare at my nipples that long, hindi tayo matatapos dito"

"Tapos na diba? Nahubad ko na damit mo"

"Not really... I still have my shorts on"

Tinitigan ni Jake ang itim na shorts na suot ni Adrian. Nangingig ang mga kamay na hinawakan niya ang butones nito. Sisimulan na niya sana na tanggalin ito ng magsalita muli si Adrian.

"Wait"

"Bakit?" tanong niya dito

"Anong bakit? nabitin ka ba? Dont worry.. Hindi naman ako masyadong magiging bastos"

He had a better idea. Tumalikod siya kay Jake at humilig sa katawan nito. Kinuha niya ang dalawang kamay nito para igiya papunta sa kanyang shorts.

"This is better.. you can start undressing me now"

Nakatalikod siyang humiga sa katawan nito habang hinuhubad nito ang shorts niya. Naramdaman naman niya ang mainit na paghinga nito at ang marahang pagtaas baba ng dibdib nito. He can also feel his hard on sa bandang puwetan niya. Nahulog ang kanyang shorts sa sahig. Lumingon siya rito at nagtama ang kanilang mga mata. Kaunting distansiya na lang ang pagitan ng kanilang mga labi at nararamdaman niya ang mainit na hininga nito. Unti-unting bumaba ang labi nito sa mga labi niya. Naramdaman niyang niyakap siya nito. Ngunit mas pinili niyang huwag tumugon sa halik nito.

"Please" pabulong ngunit nagmamaka-awang wika ni Jake sa kanya.

"No" matigas niyang tugon at saka kumalas sa pagkakayakap nito sa kanya.

Dumiretso siya sa CR ng kanyang kuwarto.

"You can wait outside" nakangising tugon nia dito.

Tiningnan lang siya nito na halatang gulat pa rin sa nangyari. Nang ilang segundong nakabawi ay naihilamos nito ang kamay sa mukha at saka nagkamaot ng ulo. Nginitian niya ito ng nakaka-asar bago pumasok sa banyo.

"Ok so I called you guys to discuss few agenda about NASUDI" si Director Lee na nasa harapan nila.

Kasalukuyan silang nasa Black Room, ito ang tawag sa kanilang choir room kung saan nagaganap ang brainstorming sa mga performaces, mga abrupt meeting tungkol sa organisasyon at dito din isinasagawa ang first draft ng mga performances. Dito unti-unting binubuo ang mga mapapanood na pag-awit sa entablado ng mga NASUDI singers. Dahil sinisiguro ni Driector Lee ang kalidad ng kanilang performance ay walang pagkanta ang hindi dumadaan sa masusing pageensayo at kritikal na pagbusisi sa takbo ng kanta. Walang pakialam ang Director kung kakantahin man ito sa espesyal o ordinaryong pagtitipon dahil kapag sinabing NASUDI singer it would always be an outstanding performance.

"I would like first to welcome our newest member, Jude Dela Riva" tawag nito sa kanya.

He rose from his seat at dahan-dahang pumunta sa harapan katabi ni Director Lee. Nagpalakpakan naman ang mga tao sa loob ng kuwarto sa kanyang pagtayo. Everyone seems to be excited about his presence.

"A word from Adrian perhaps?" tanong ni Director Lee

"Its Jude" pagtatama niya ulit dito

"Sorry, Jude it is"

Tiningnan niya ang iba pang miyembro ng NASUDI. Lahat ng mga mata nito ay nakatutok sa kanya.

"First of all.. Im very much flattered to be part of one prestigious supreme music organization. I never thought that this dream will come true. Second I would like to thank Director Lee for giving me another chance to show my calibre in singing and he had to admit that Im really good.."

Nagtawanan ang mga tao sa loob ng kuwarto. Tatango tango naman si Director Lee sa huling sinabi niya. Nahagip naman ng kanyang mga mata si Jake at nakita niyang nakatingin lang ito ng diretso at seryoso sa kanya.

"And also I would like to thank the lead singer of NASUDI, Jake Marcos for that WARM... welcome... masyadong MAINIT ang iyong pagtanggap" pagbibigay diin niya sa kanyang mga salita. at sinundan niya ito ng makahulugang ngiti. Nakita naman niyang nagiwas ng tingin si Jake.

"...So I hope that we will all be a team for a better NASUDI and rock and roll!!" pagtatapos niya.

Dumagundong naman ang palakpakan sa black room at ang bawat isa ay kinakamayan siya. Nang matapat siya sa puwesto ni Jake ay inilahad nito ang kamay nito sa kanya. Sa halip na tanggapin niya iyon ay pinuntirya niya ang tainga nito at bumulong ng ilang salita.

"Thanks for undressing me Mr. Heartrob"

At pagkatapos nun ay mabilis siyang bumalik sa kanyang upuan. Sa gilid ng kanyang mga mata ay alam na alam niyang tulalang-tulala si Jake sa mga pinag-gagagawa niya. And that makes him more thirsty to piss him.

"Ok so now that the 1st agendum is done. We go now to the second subject. Our activity calendar." panimula ulit ng Director.

"...Apparently our schedule for this year is really full that it would be harder for us to divide singers and scatter all of you to different events or programs that badly needs someone to sing. Demand on singers are higher now especially when they saw Jude's performance that actually boosted the organization's prominence. So first event would be of course, as we all know.. Buwan ng Wika"

Nagkaroon ng kaunting bulung-bulungan sa kuwarto. Halos lahat ay nagkaroon ng ideya sa maaring kantahin sa nasabing programa.

"So I know that everyone has outstanding ideas but we are given 2 numbers on the program. Before we decide who will perform on that event we could have first the piece that could be used on some numbers? What do you think?"

"Well, maybe we could have classic kundiman songs. Like "Bituing Marikit" and the singer could like perform the old Filipino courtship. That would not only show a good performance but it would show our forgotten tradition bout courtship" paliwanag ni Jake sa kanyang suhestiyon.

"Boring" agaw atensyon ng kanyang boses

Lahat ay napatingin sa kapangahasang ginawa niya. Lahat ng mga mata ay sa kanya na naman nakatutok.

"Do you have any other suggestion Jude?"

"I think the courtship thing is kinda dull. As far as we know Buwan ng Wika is being stereotyped as an event full of oldies and shit. Maybe we could spice up the event by giving a modern touch without forgetting the essence of the program. I did a little research bout the theme of the said event and it is 'Wikang Pambansa Noon at sa Makabagong Panahon'. Maybe we could like divide NASUDI into two and we could do that classisc balagtasan. I dunno if the term is really correct but the thing is, hindi tayo gagamit ng makatang mga papanalita. Instead we could have a balagtasan through singing. The first group would sing some kundimans while the other half could sing some modern songs. By using delicate arrangement of note pattern we could come up with a good mash up of songs." mahaba niyang paliwanag.

"I think someone came here prepared" natutuwang sagot ni Director Lee sa kanya.

Nakita naman niyang nagsitanguan ang mga tao sa loob at halatang aprubado ang kanyang suhestiyon. Nakita naman niyang nakababa lang ang ulo ni Jake.

"So what do you think guys"

"Approve na.. I think that's better." wika ng isa sa mga miyembro

"Jude! San mo nakukuha yang idea mo tol? Lupet ah!" tanong ng isa pa sa mga member

"Haha.. Sabihin na lang natin na may mga singer talaga na parang music player. Sinasaksakan lang sila ng CD para tumunog but without it.. they are nothing. Kung singer ka hindi ka lang dapat marunong kumanta.. Its a must that you know everything about music. Kailangan musically inclined ka. Hindi pwede yung mikropono lang ang gamay mo"

Walang nakasagot sa tirada niyang iyon. No one dared. Pagkatapos nun ay biglang nagsalita si Director lee

"Ok so I think yun lang muna sa ngayon. I know that you guys have classes and dont wanna miss it. But Jude's suggestion would be the final theme of our performance during Buwan ng Wika. Meeting adjourned"

Isa-isang nagsitayuan ang mga estudyante upang maghanda na sa kani-kanilang mga klase. Hindi na ulit mahagilap ng kanyang mga mata si Jake. Agad siguro itong tumayo at lumabas kanina.

Damn You.. Damn Me.. Karma is a bitch and so are we bulong niya sa sarili at ngiting demonyo na lumabas sa black room.

He got his Marlboro Black cigar and lit it. It always relaxed him when he puffed smoke out his mouth. Para bang ibinubuga niya ang tensyon sa kanyang katawan. Hindi pa siya nakakalayo ng lakad ng may humatak sa kanang kamay niya.

"Shit! Who the hell are.." hindi niya naituloy ang sasabihin ng makita ang galit na galit na mukha ni Jake.

"Anong ginagawa mo?" tanong niya ulit dito ng makabawi siya sa pagkagulat.

"Tinatanong mo kung anong ginagawa ko? Eh ikaw anong ginagawa mo? First you try me to undress you and now you went crazy at pinapahiya mo ko sa fellow org mate natin. What's wrong with you?" galit nitong tanong rin sa kanya

Nakasandal siya sa dingding habang kaharap niya ito. He is being cornered.

"Wrong with me? What's wrong with you? Hindi ko kasalanan kung tinitigasan ka kanina!" singhal niya dito

"Oo tinitigasan ako!!!" sigaw nito sa kanya.

Hindi niya alam kung matatawa siya o matatakot sa reaksyon ni Jake nang sinabi niya iyon ngunit nakita niyang nanlilisik ang mga mata nito na nakatingin sa kanya.

"Alam mo ang gusto kong gawin ngayon? huh? Ituloy yung kanina" at unti-unting bumaba ulit ang labi ni Jake sa kanya. Sa muli ay tanging ang hininga nito ang naririnig ng kanyang tainga.

"Shit!!!" sumigaw ito ng muli niyang sipain ang sensitibong parte nito

"tinitigasan ka pala, bakit hindi ka magsalsal?" brutal niyang sagot dito

Agad niyang inayos ang nagusot na damit at mabilis na lumakad palayo habang naiwan itong sapo pa rin ang alaga. He smiled victoriously.

Nakalabas na siya sa NASUDI Bldng. at sinuot niya ang kanyang black shades. Kung susumahin ay para siyang bampira sa suot niya. he still sport an a head to toe black out fit. He still retained the black gloves and black polish. Most importantly, ayaw niyang madissolve ang kanyang eyeliners.

"Sandali" pigil ulit sa kanya ng isang kamay.

"Jake,...Sabi ng huwag mo na akong gugu..."

Nabigla siya nang sa kanyang paglingon ay hindi si Jake ang kanyang nakita. Isa itong pamilyar na lalaki.

Itutuloy...

Rogue Mercado

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit. Aenean commodo ligula eget dolor Aenean massa.Aenean commodo ligula eget dolor Aenean massa.